حمام گله‌داری یکی از بناهای تاریخی استان هرمزگان است که در بلوار طالقانی (بلوار ساحلی) شهر بندرعباس قرار دارد و تنها حمام قدیمی باقی‌مانده این شهر محسوب می‌شود.

پیشینه ساخت این حمام به سال 1296 هجری قمری (دوره قاجاریه) می‌رسد. این حمام وقف مسجد گله‌داری و واقف آن حاج شیخ احمد گله‌داری؛ یکی از تجار شهر بود که آن را به عنوان یک حمام عمومی، وقف بهداشت اهالی شهر کرده بود.

حمام گله‌داری بر روی بستری رسی که قابلیت نفوذپذیری آن به دلیل اشباع شدن از آب دریا بسیار زیاد است واقع شده و به دلیل همین رطوبت بالا در ساخت این حمام بیشتر از سنگ‌های دریایی- اسفنجی، ساروج محلی و گچ دستکوب استفاده شده است. در واقع دلیل انتخاب این مصالح، قدرت جذب بالای رطوبت توسط آن‌ها بوده است. کف حمام نیز با آجر مفروش شده است.

فضای حمام گله‌داری همچون سایر حمام‌های قدیمی ایران از فضاهای بینه، سربینه، گرمخانه و خزینه تشکیل شده است. پس از عبور از ورودی حمام، هشتی وجود دارد که از طریق یک راهرو، به بخش‌های داخلی حمام راه می‌یابد. در نظر گرفتن فضای هشتی مانند در حمام‌های قدیمی برای تنظیم شدن دما و رطوبت فضای داخلی حمام بوده است. فضای بینه در حمام گله‌داری به شکل هشت گوش ساخته شده که در اطراف آن 4 صُفه (سکو) نشیمن و رختکن دیده می‌شود. در وسط سالن بینه، حوض کوچک هشت ضلعی قرار دارد. بعد از بینه، بخش گرمخانه قرار دارد که فضای آن سرد و مرطوب است. ارتباط بین گرمخانه و بینه از طریق میاندر صورت می‌گیرد. بعد از گرمخانه، سربینه واقع شده که محل شست و شو و استحمام بوده و دارای دو صفه (سکو) نشیمن است. به دلیل این که بخار از بخش‌های داخلی حمام به این قسمت می‌رسد، فضای سربینه گرم و مرطوب است. سربینه به خزینه متصل می‌شود که فضایی گرم و خشک دارد.

خزینه محل گرم شدن آب بوده و جهت استحمام مورد استفاده قرار می‌گیرد. از خزینه، آب گرم توسط کانال‌هایی از سنگ و ساروج به کلیه بخش‌های حمام انتقال می‌یابد.

سیستم گرمایشی حمام از انبار سوخت، آتشدان، دیگ، دودکش‌ها و گودال جمع‌آوری خاکستر تشکیل شده است. فضای گرم‌کننده حمام برای جلوگیری از هدررفت گرما و نگهداری گرما، در عمق زمین ایجاد شده است.

آب مصرفی حمام از چاهی به عمق 10 متر که همچنان وجود دارد، تأمین می‌شده است.

در سقف حمام گنبدهای کوچک و بزرگی دیده می‌شود که بر روی هریک روزنه‌هایی به عنوان نورگیر تعبیه شده تا روشنایی و تهویه هریک از بخش‌های حمام از طریق آن‌ها صورت گیرد.

حمام گله‌داری برای سال‌های طولانی متروکه و بدون استفاده باقی مانده بود تا این که سازمان میراث فرهنگی استان هرمزگان اقدام به مرمت و بازسازی این بنا نمود و حمام به «موزه مردم‌شناسی» تغییر کاربری یافت. برای این منظور، در سال 1379 خورشیدی، سازمان میراث فرهنگی برای نشان دادن گوشه‌هایی از زندگی و آداب و رسوم مردم هرمزگان، مجسمه‌هایی در موزه قرار داد و با این اقدام، پس از سال‌ها رونقی دوباره به این بنای تاریخی بخشید.